ارزیابی گسترش کمی شهر و مدلسازی توسعه فیزیکی در نوار ساحلی شهر بندرعباس

رشد سریع شهرنشینی فشارهای سنگینی بر سرزمین و منابع اطراف آنها وارد کرد و موجب کاهش پوشش گیاهی، کاهش فضای باز و مشکلات جدی اجتماعی و زیست محیطی شده است. یک گام اساسی جهت مدیریت و برنامه‌ریزی توسعه شهری و هم چنین ارزیابی اثرات تجمعی آن بررسی و شبیه سازی توسعه فیزیکی شهر می‌باشد. یکی از فرآیندهایی که طی آن می‌توان تغییرات شهر را برای یک دوره زمانی چند ساله بررسی و در نتیجه جهت‌های رشد و توسعه شهری را برای اعمال برنامه‌ریزی‌های مناسب پیش‌بینی کرد، مدلسازی توسعه شهری است، بنابراین طراحان و برنامه‌ریزان شهری به اطلاعات مکانی و زمانی که مرتبط با الگوهای رشد شهری هستند نیازمندند تا بتوانند مدلسازی را انجام دهند. هدف پژوهش حاضر، مدلسازی توسعه شهری شهر بندرعباس با استفاده از مدل lcm در سری زمانی 21 سال (1994،2002،2009،2015) با استفاده از تصاویر ماهواره‌ای لندست است که در مرحله اول پس از طبقه‌بندی تصاویر به روش نظارت شده بیشترین شباهت، نقشه‌های کلاسه‌بندی شده را با دقت ضریب کاپا 9550/0 به‌دست آوردیم و سپس با استفاده از مدل تغییرات زمین به پیش‌بینی نقشه 2021 پرداختیم و با استفاده از مدل رگرسیون لجستیک و زنجیره Ca-markove توسعه شهرستان را در سال 2021 با دقت مناسب پیش‌بینی می‌کنیم. پس از محاسبه ماتریس احتمال انتقال تغییرات به پیش‌بینی کاربری اراضی در سال‌های 2009 و 2015 و 2021 با استفاده از رگرسیون لجستیک پرداختیم که در مقایسه با کاربری‌های اراضی سال‌های 2009 و 2015 به دقت ضریب کاپای 75.3 درصد برای سال 2009 و 86.9 درصد برای سال 2015 رسیدیم که براین اساس نتایج نسبتاً خوبی به دست آورده‌ایم.